Dit is het nieuwste album van het jazz collectief Tritone Asylum uit Los Angeles, het bevat een mix van originele jazz composities van de oprichters van de groep, EVI speler Phil Topping en bassist Peter Sepsis (EVI) staat voor Electronic Valve Instrument). Beiden wilden een album maken dat zowel toegankelijk is voor de gemiddelde luisteraar en aantrekkelijk voor muzikanten. Topping : “I like music that tells a story. We don’t want to write music that’s so complicated that you need to study harmony to understand it. The music has to have a heart”. Sepsis voegt daaraan toe “Ik probeer muziek te maken die het geluid van de straat weergeeft, daarom bewegen wij tussen Afro groove, dan funk en dan weer Latin. Het geluid van de straat wordt gemaakt door de gevarieerde bevolkingsgroepen van Los Angeles. De band noemt hun muziek “electro-acoustic”, een vermenging van het geluid van de EVI en de elektrische bas met de akoestische geluiden van piano, saxofoon, trompet, drums en percussie.

Topping afkomstig uit Noord Californië speelde trompet in de jaren ’90 en was actief in de West Coast swing revival met de groep Blue Plate Special. Maar door een verwonding van een lipspier moest hij stoppen met trompet spelen, hij werd muziek onderwijzer en is nu Jazz Director aan de Hamilton High School waar o.a. Kamasi Washington op zat. Hij switchte naar de EVI en ontmoette in 2009 Sepsis die diverse instrumenten bespeelde voordat hij met zijn voorliefde voor het ritme, koos voor de bas. Hij speelde Latin en Afro-Cubaanse ritmes, R&B en jazz in verschillende groepen. In L.A ontmoette hij Topping en samen met gitarist Andy Waddell vormde ze een groep, beiden zijn beïnvloed door Herbie Hancock, Eddie Harris, de Brecker Brothers en vooral Pat Metheney. Topping is vooral sterk beïnvloed door Metheny’s gebruik van de gitaarsynthesizer en daarom wilde hij de sonische mogelijkheden van het gebruik van de EVI als instrument in een jazz omgeving onderzoeken. Drummer Dave Johnstone werd al vroeg lid van Tritone Asylum, belangrijk was ook de toetreding van saxofonist Ian Vo.

Het album opent met het vrolijke “Grasshopper”, een uptempo nummer met een Latin/Calypso uitstraling, een lekker in het gehoor liggend nummer. In het nummer “Schizophrenic” komt voor het eerst de EVI uitgebreid aan bod, het is even wennen aan het typische geluid van dit elektronische blaasinstrument, maar dat was ook ooit het geval met het keyboard en de synthesizer, het went snel. “The 54 Blues” is eigenlijk geen typische blues omdat het is geschreven in 5/4 maat en in A flat, beiden ongebruikelijk in een blues. Ian Vo heeft hier een sterke solo op tenorsax, Mitch Forman is te horen op het Hammondorgel. “The road to Hue” schreef Sepsis naar aanleiding van een reis naar Vietnam, tijdens de rit naar Hue zag hij langs de weg nog steeds de sporen van de oorlog zoals bunkers, bomkraters en bewijzen van agent orange. De naargeestigheid komt goed naar voren in het nummer. “Malawi” verwijst ook naar een reis , het nummer begint met de zang van Baba Sissoko, oorspronkelijk afkomstig uit Mali maar inmiddels woonachtig in Europa.

Het basissextet van Tritone Asylum bestaat uit: PhilipTopping (EVI, tpt , flugelhorn), Ian Vo (ts, flt), Andy Waddell (el.gtr), Mitch Forman (pno, keyboards), Peter Scepsis (bs.gtr), Dave Johnstone (drs). Ook te horen zijn Allen Mascari (ts) op drie nummers en Henri Wilkinson (pno, keyboards) op twee nummers en Gary Herbig (flt, ss) op twee nummers, Billy Hulting (perc.) op een nummer en Baba Sissoko op percussie en vcl. op een nummer. Conclusie, in mijn oren een wat te gladde muziek met als absolute uitglijder de EVI, een instrument waarvan ik niet echt kan genieten door het uitgesproken elektronische geluid, maar blijkbaar is er een markt voor deze sound.

Jan van Leersum.